ANG MGA AKDANG PAMPANITIKANG NAGDALA NG MALAKING IMPLUWENSIYA SA BUONG DAIGDIG

Banal na Kasulatan

Ang Bibliya o Banal na Kasulatan ay koleksyon ng ibat-ibang mga librong nasusulat noong unang panahon. Nagsimula ito sa salitang BIBLIYA na ang ibig sabihin ay libro. Ito ay nahati sa tatlong bahagi: ang Lumang Tipan at ang Bagong Tipan at Apocrypha. Ang salitang Tipan ay nagsimula sa salitang Latin na Testamentum, na nangangahulugang kalooban at kasunduan.

Lumang Tipan

Sa mga Hebreo ang Lumang Tiopan ay nahati sa tatlong bahagi: Ang Batas,Mga Propeta at Kasulatan. Ang mga naunang libro ng Lumang Tipan ay tinatawag na Penteuch. Ang mga librong ito ay nagsasaad ng pananampalataya sa Diyos, ang mga kautusan, paglikha sa buong sanlibutan at buhay ni Abraham. Si Abraham kasama ang kanyang pamilya ay naglakbay patungo sa Canaan. Doon ginawa siyang alipin at nakatakas sa pangunguna ni Moises-EXODUS. Sila ay napadpad sa Sinai Peninsula sa gitna ng Mediterranian Sea at Red Sea. Ang mga kwento sa librong ito ay nagpapahiwatig ng mga kabanalan tulad ng paglikha sa sanlibutan, pagbaha, ang templo ng Babel, ang Exodus, ang pagbibigay ng mga batas at kautusan at ang pagbagsak ng mga tao. Ito rin ang nagtataglay ng mga dakilang tula, ang kanta ni Lameh, ang pagbabasbas sa mga Patriarko, ang awit ni Moses at ang bendisyon ni Moises. Nagtataglay din ito ng mga piling  tao tulad ni Noah, Abraham, Lot  at Jacob. Ipinaliliwanag din dito ang tungkol sa mga lupain at ang Gawain noong una, ang usok at apoy sa bundok Sinai, ang nangyari sa Canaan, ang arko at iba pa. Ang pagiging matapat ng tao ng tao ang nagdala sa kanila sa Lupang Pangako.

Bagong Tipan

Ito ang nagsasaad ng bagong relasyon ng tao sa Diyos. Ito ay nasusulat sa panahon noong nagibabaw ang Imperyong Romano hanggang sa huling panunungkulan ni Haring Herod (37 B.C.) ang mga tagasunod ni Kristo ay tinatawag na  Apostoles . Si Jesus ay isang Hudyo na na naninirahan sa Galilea sa hilagang bahagi ng Pales tin. Ang Ilog ng Galilea ang tinutukoy na ilog kung saan napatigil ni Jesus ang isang bagyo. Napaloob din dito ang Sampung Utos ng Diyos na ibinigay kay Moises sa bundok ng Sinai. Para naman sa mga Kristiyano ang bibliya ay buhay na salita ng Diyos . Ang Lumang Tipan ay may 45 o 46 na libro samntalang ang Bagong Tipan ay mayroon lamang 27 libro.

Sa Bagong Tipan ay may apat na ebanghelista sina: Mateo, Marcos, Lucas at Juan. Ang ebanghelyo kay san Marcos ang naunang isulat. Ito ay isinulat sa Roma. Ang sumunod naming naisulat ay kay San Mateo na isinulat sa  Antioch noong 90 B.C. ang ebanghelyo naman ayon kay San Lucas ay naisulat sa Gresya noong 80 B.C. para sa kabutihan ng pinakamataas  na sa  Theophilus  na  maaaring mataas na opisyal sa Roma. Ang ebanghelyo ni San Juan ang nagsasaad ng muling pagkabuhay ni Kristo ang sumunod na grupo ay tinatawag na mga propeta, dahil ito ay nagtataglay ng mga libro ng mga Hudyo sa pakikipag-ugnayan nila sa Diyos. Sina Jerimiah ay isinilang noong panahon ng pagkasira ng Jerusalem. Si Isaiah ang nakasaksi sa naging pag-aaway nina Judah at Assyriah. Si Ezekiel ang tinaguriang tagapagplano ng relihiyong Judaismo dahil sa siya ang nagbigay ng plano  sa mga Istraelitas. Ang pangunahing dibisyon ng Lumang Tipan ay ang Miscellaneous.  Dito  matatagpuan ang mga salmo, koleksyon at ang mga himno, Ang mga tulang gawa ni David, Proveros nanagbibigay ng mga magagandang payo sa pang-araw-araw na  buhay . Job kung saan matatagpuan ang kahulugan  ng paghihirapng mga tao, Song of Selemon, Ruth –tunay na pagmamahal, Lamentataions- kabiguan ng tao, Ecclesiastes-libro ng kaalaman, Esther nagsasaad ng kasaganaan, Daniel- librong naglalaman ng mga kwentong mga bayani, Chronicles1 and 2, Esrah at Nehomah na nagssalaysay ng kasaysayan ng Israel.

Apocrypha

Nasulat sa pagitan ng 300 at 100 B.C. Sa mga Perotestante at Hudyo ito ay inirerespeto ngunit hindi masyadong pinahahalagahan. Ito ay nagsimula sa unang libro ni Esdras at ang pinakamahalagang bagay na nasulat dito ay ang tungkol sa 3 Guardsmen, na nagpapaliwanag na ang katotohanan ang pinakamatibay na pananggalang sa mundo.

Aklat ng Mga Araw  

Ang klasiko ng Confucianismo ay ang apat na libro ng limang klasika. Ang apat na libro ay ang: Analects, Mencius, Dakilang karunungan, at Doktrina ng mga Aba. Ang limang klasika ay ang:Libro ng Tula, Libro ng Kasaysayan, Libro ng Pagbabago, Taunang Tagsibol at pagtuturo habang ang apat na libro ay tala ng mga opinion at teorya ni Confucious. Ang Doktrina ni Aba ay kalimitang inilalarawan ang pilosopiya at kaisipan ng Confucianismo. Ito ay pinakamagandang mapagkukunan ng impormasyon kung gustong matutunan ang tungkol sa pilosopiya ng Confucianismo. Ang Dakilang Karunungan ang una sa apat na libro at ito rin ang unang librong pinag-aralan  ang mga batas sa paaralan. Sinasabi rin na ang Doktrina ng Aba at Dakilang Karunungan ay kapakipakinabangan sa mga bata kung sasauluhin  habang sila ay bata pa. Ang Dakilang Karunungan ay tumatalakay sa relasyon ng indibidwal at kaayusan ng mundo na ang ibig sabihin ay relasyon sa pagitan ng ethics at pulitika. Ang Mencius ay mayroong pitong kabanata na may pangalan ngunit ito ay mas mabuti sa Analects. Iniisip ng mga tao ang Dynastiyang Han na si Mencius mismo ang sumulat ng libro. Pagkatapos naman ng pananaliksik ng mga iskolar  ngayon ay lumalabas  na ang estudyante ni Mencius ang sumulat ng libro at inayos lamang ito ni Mencius.Ang libro ni Mencius ay nagpapaliwanag ng pilosopiya ni Confucius. Ang Analects ay isang libro ng mga sipi ni Confusius habang kinakausap niya ang kanyang mga estudyante o mga tao. Ito ay isinulat ng kanyang mga estudyante at 20 kabanata dito ang may pangalan. Hindi gaanong kaayos ang Analects sapagkat ito ay isang simpleng koleksiyon ng mga sipi mula kay Confucius kung saan hindi binanggit kung kailan, saan, bakit, sino at ano ang nangyari pagkatapos. Kung kaya mahirap intindihin ang ibig sabihin nito. Hindi magandang libro ang Analects para pagsimulaan ng pag-aaral tungkol kay Confucious.Ang librong ito ay nangangailangan ng mahabang oras upang maintindihan ang bawat salita at pangungusap.

Ang Libro ng Tula ay naglalaman ng mahigit sa 300 tula kasama ang pinakamatandang tula ng Tsina. Pinasauli ni Confucious mula sa kanyang mga estudyante ang libro dahil  gagamitin nya itong material sa kanyang pagtuturo sapagkat naisip niya na kung hindi natin alam ang “poetry” ay hindi tayo marunong magsalita. Naniniwala si Confucious na ang “poetry” ay makatutulong para maintindihan ang katotohanan, palaganapin ang pagkakaisa sa bawat tao at palaganapin ang mas mabuting pag-intindi sa kalikasan. Ang Libro ng ritwal ay tumatalakay sa maatos na porma ng seremonya. Ito ay mayroong 3 bahagi: 1. Ang Ritwal ng Zhou- tumutukoy sa gobyerno ng daynastiyang Zhou: 2. Ceremonya- naglalaman ng mga batas sa pangyayari sa buhay ng mga matataas; 3. Libro ng Ritwal- ito ang pinakamahabang bahagi ng libro na nagbibigay ng impormasyon tungkol sa mga alituntunin at mg autos kung paano pamunuanang mga kawal. Ang Libro ng Kasaysayan ay naglalaman ng kasaysayan ng tsina mula sa pinakaunang panahon ng emperador na nagdala ng mga kagamitan ng sibilisasyon sa mga Tsino sa pamamagitan ng dinastiyang Xia, Shang at Zhou. Tinuturing ng mga Tsino na ang kasaysayan ang pinakaimportante dahil sa pagaaral sa nakaraan. Ang Taunang Tagsibol at Taglagas ay isang pahayagan ng mga pangyayari na naganap sa bayan ni Confucious. Ang Libro ng Pagbabago ay libro ng paghihiwalay  na nagsasabi ng mangyayari sa hinaharap at intindihin ang pamumuhay ng tao at natural na pangyayari.

Iliad(Iliada)

"Ang pagkamuhi ni Achilles ang aking paksa," ang sinasabing pambungad ng makatang si Homer para sa kaniyang Iliada. May nakatanim na galit kay Agamemnon ang pangunahing bayaning si Achilles, sapagkat inagaw ni Agamemnon ang gantimpalang napanalunan ni Achilles, ang babaeng si Briseis. Bagaman napahiya si Achilles, hindi ito nakipaglaban kay Agamemnon, sa halip sinarili niya ang pagmamaktol at pagdibdib sa kasawian sa loob ng kaniyang talabing okubol. Sinasabing naging mas naging mainam ang pagkatao ni Achilles dahil sa kaniyang paghihirap na ito.^[1]

Nang nararamdaman ni Agamamenon na nagwawagi ang mga Troyano, inalayan niya ng mga handog si Achilles at nagmakaawa upang makiisa na sa pakikipagtunggali laban sa mga Troyano. Tumanggi si Achilles. Sa kahabaan ng aklat, matutunghayan lamang si Achilles na nagmumukmok sa kaniyang kubol. Nang lumaon, pinahuntulot nitong makipaglaban ang kaniyang matalik na kaibigan si Patroclus, at pinagamit pa ni Achilles ang sariling baluti. Napatay si Patroclus ng prinsipe ng Troyang si Hector. Lalong ikinagalit, at ikinalungkot din, ni Achilles ang pagkakapaslang kay Patroclus, kaya't napapayag din siyang makipaglaban sa mga Trohano. Nagtagumpay si Hector at napatay din niya si Hector. Sinadyang puntahan ng hari ng Troy na si Haring Priam si Achilles para magmakaawang ibigay ni Achilles ang katawan ni Hector. Pumayag si Achilles sapagkat, sa pamamagitan ni Priam, naalala ni Achilles ang sarili niyang ama. Nagwawakas ang Iliada sa pagkakaroon ng isang pansamantalang pagtigil ng labanan sa pagitan ng mga Griyego at ng mga Trohano, upang mabigyan ng nararapat na libing ang Trohanong si Hector.

Odisea

May tatlong salaysaying patulang nakapaloob sa Odisea: ang kay Odiseo, ang kay Telemaco (anak na lalaki ni Odiseo), at ang kay Penelope (ang asawa ni Odiseo): Ang unang nakahabing salaysay ay hinggil sa pakikipagsapalaran ni Odiseo habang pabalik sa kaniyang kaharian sa Ithaca, pagkalipas ng Digmaang Trojan, kabilang ang kaniyang mga naging suliranin nang nakabalik na siya sa Ithaca. Samantala, umiinog rin ang akda sa anak ni Odiseong si Telemaco (ikalawang salaysay); hinahanap ni Telemaco ang matagal nang nawawalang amang si Odiseo. Naglalahad din ang epika ng nauukol kay Penelope (ang ikatlong salaysay), ang asawa at reyna ni Odiseo, na matagal nang naghihintay sa pagbabalik ng kaniyang asawang si Odiseo. Sa kabuoan, dalawampung taon ang naging kahabaan ng paghihintay ni Penelope hanggang sa makabalik na nga si Odiseo. Ganito ang bilang dahil sampung taong nasa digmaan si Odiseo na nadagdagan pa ng sampung taon sa karagatan habang naglalakbay pabalik sa Ithaca. Magkakahabi ang tatlong salaysaying ito ng buhay sa epikang Odisea.

Salaysay ukol kay Telemaco

Isang buwan pa lamang si Telemaco nang maglayag patungong Troy ang ama niyang si Odiseo. Nagsisimula ang Odisea noong mga dalawampung taon na ang edad ni Telemaco, at nakatira sa tahanan ng kaniyang ama, sa piling ng kaniyang inang si Penelope. Naroroon din ang pangkat ng malaking bilang ng mga mayayabang na mga kalalakihang nanliligaw kay Penelope. 108 ang bilang ng mga manunuyong ito, na naniniwalang patay na si Odiseo, kaya't maaari nang mapakasalan si Penelope kung mapapaibig ng isa man sa kanila.

Nagkatawang tao si Athena (o Atena), sa anyo ng isang datu o pinunong Taphianong si Mentes, para hikayatin si Telemaco na hanapin si Odiseo. Nilisan nga ni Telemaco ang Ithaca upang maghanap ng balita hinggil sa kaniyang amang si Odiseo. Pinangangalagaan siya ng diyosang si Atenas, na siyang tagapananggalang din ni Odiseo. Dinalaw ni Telemaco ang isang matandang nagngangalang Nestor, pati sina Menelaus at Helen, na mga nakabalik nang matiwasay mula sa pakikipaglaban sa Troy. Wala siyang natanggap na balita ukol sa ama. Pinagbilinan siya ni Atenang magbalik sa Ithaca.

Salaysay ukol kay Odiseo

Samantala, nasa isang pulo si Odiseo, sa isang pulong pag-aari ni diyosang si Calypso. Nanahan si Odiseo sa pulong iyon ng may pito nang mga taon. Inalok ni Calypso na gagawin niyang isang nilalang na walang-kamatayan o imortal si Odiseo, subalit mas ibig ni Odiseong magbalik sa Ithaca. Sinugo ng diyos na si Zeus si Hermes upang pag-utusan palayain ni Calypso si Odiseo. Gumawa ng isang bangka si Odiseo, sapagkat matagal nang nawasak ang kaniyang mga barko, malaon na ring namatay ang kaniyang mga kasamahan. Narating ni Odiseo ang ang lupain ng mga Phaeacian. Natagpuan siya ng prinsesang si Nausicaa. Sa palasyo ng amang hari ni Nausicaa, nilahad ni Odiseo ang kaniyang naging mga pakikipagsapalaran. Naririto ang ilan sa mga ito:

Sa lupain ng mga Kumakain-ng-Lotus

Narating nina Odiseo at ng mga kasamahan niyang manlalakbay ang lupain ng mga tinatawag na Kumakain-ng-Lotus. Nang matikman ng mga kasama ni Odiseo ang halamang lotus, nakalimutan nila ang kanilang mga nakaraan, kaya't ayaw na nilang lisanin ang pook, para kumakain pa ng mas maraming mga lotus. Hinila ni Odiseo ang kaniyang mga tauhan paalis sa lugar na iyon.

Sa lupain ng mga may-isang mata

Si Odiseo habang nilalasing si Polifemo.

Nabihag ng isang nilalang na may iisang matang si Polifemo (o Polyphemus), isang cyclope (ocyclop), salitang nangangahulgang "may bilog na mata." Naninirahan si Polifemo sa isang yungib, at kinakain ang mga tauhan ni Odiseo, dalawang tao bawat isang araw. Nilinlang nina Odiseo si Polifemo. Nilasing ni Odiseo si Polifemo at pinaso nila ang mata nito kaya't nabulag. Nang dating tanungin ni Polifemo kung ano ang pangalan ni Odiseo, sinabi ni Odiseong "Walang-Sinuman" ang tawag sa kaniya. Kaya't nang humingi ng saklolo si Polifemo sa iba pang mga cyclope, walang tumulong sa kaniya, sapagkat ang pangungusap na "Sinasaktan ako ni Walang-Sinuman," ang sinasambit niya sa paghingi ng mga nagtataka lamang na mga kauring nilalang. Nakaalis sina Odiseo sa pamamagitan ng isa pang panlalansi kay Polifemo. May mga alagang tupa si Polifemo. Pinagtali-tali nina Odiseo ang bawat tatlong tupa, nakatali sa ilalim ng panggitnang tupa ang isang kasama ni Odiseo, na hindi masasalat ng bulag na si Polifemo kapag hihimasin ang dumaraang mga tupa. Bagaman iisang tupa na lamang ang natira para kay Odiseo, isang lalaking tupa at siyang paborito ni Polifemo. Hindi rin napuna ni Polifemo si Odiseong nasa ilalim ng paboritong tupa ni Polifemo. Bagaman nakatakas sina Odiseo mula sa mga kamay ni Polifemo, naparusahan din pagdaka si Odiseo, sapagkat anak si Polifemo ng diyos na si Poseidon.

Tulong ng diyos ng mga hangin

Nakatagpo nina Odiseo si Aeolus, ang diyos ng mga hangin. Binigyan si Odiseo ni Aeolus ng isang buslong naglalaman ng mga hanging magagamit sana sa paglalayag, ngunit nagduda ang mga tauhan ni Odiseo hinggil sa laman ng buslo. Inisip nilang kayamanan ng laman ng buso at nililinlang lamang sila. Kaya't binuksan nila ang buslo. Nakawala ang mga hangin. Naantala lamang muli ang kanilang paglalakbay. Tumanggi si Aeolus na tulungan silang muli.

Ang mga Laestrigoniano at si Circe

Winasak ng mga Laestrigoniano (mga Laestrygonian, mga kumakain ng laman ng tao) ang lahat ng sasakyang-pandagat nina Odiseo. Pinaslang din ng mga ito ang mga tauhan ni Odiseong lulan ng mga barkong nasira. Hindi nila pinatay si Odiseo. Dumulog si Odiseo kay Circe, isang babaeng mangkukulam na ginawang mga baboy ang mga tauhan ni Odiseo. Binigyan ng diyosang si Hermes si Odiseo ng isang halamang molyo (o moly), isang yerbang nakatulong kay Odiseo para labanan ang salamangka ng mangkukulam. Napapayag ni Odiseong palayin ni Circe ang kaniyang mga tauhan, subalit kinailangan niyang pumiling kay Circe nang may isang taon.

Sa Mundong nasa Ilalim ng Lupa

Tumungo si Odiseo sa Mundong nasa Ilalim ng Lupa upang humingi ng tulong kay Tiresias, isang multong may kakayahang maglakbay-diwa, kung paano ang pagbalik sa Ithaca. Nakahalubilo rin ni Odiseo ang iba pang mga kaluluwa ng mga naging bantog na mga tao, pati ang kaniyang inang namatay sa kalungkutan noong wala si Odiseo sa Ithaca, habang naghihintay sa pagbabalik ng bayaning hari.

Mga sirena at sina Scylla at Charybdis

Si Odiseo at ang mga sirena.

Nakatagpo rin nina Odiseo ang mga sirena, mga kabighabighaning babaeng may nakakabatubalaning awitin. Handang makipagpatayan ang mga tauhan ni Odiseo para lamang makalapit sa mga sirena, kaya't pinahiran ni Odiseo ng pagkit ang mga tainga ng kaniyang mga kasamahan. Samantala, nagpatali naman si Odiseo sa isang haligi, kaya't kahit na marinig niya ang awit ng mga sirena, hindi siya lulundag sa tubig para marating ang mga babaeng iyon. Nakasagupa rin nina Odiseo ang halimaw-dagat na si Scylla, na kahawig ng isang pugita. Nahuli ni Scylla ang anim sa mga tauhan ni Odiseo. Kinailangan ding matakasan nina Odiseo ang isang uli-uli, isang ipu-ipong-tubig o tubig na umaalimpuyo, na may pangalang Charybdis; nakaraan naman sila't nakalagpas sa buhawing-tubig na ito.

Sa Pulo ng Araw at ang mga Phaeaciano

Narating nina Odiseo ang Pulo ng Araw. Nang lisanin niya ang pook na iyon, may isang unos sumira sa kaniyang nag-iisa nang barko, at namatay ang mga natitira niyang mga tauhan. Isang kaparusahan kay Odiseo at sa kaniyang mga kasama, sapagkat pumaslang sila ng ilang mga banal na baka. Naging mainam naman ang pagtanggap kay Odiseo ng mga mamamayan ng Phaeacia nang marating niya ang lupain ng mga ito. Tinulungan si Odiseo ng mga Phaeaciano para makabalik na sa Ithaca, sa pamamagitan ng pagpapagamit ng isa sa kanilang mga barko. Sa lumaon, naging bato ang barko, bilang isang paghihiganti ni Poseidon kay Odiseo. Nakaligtas naman si Odiseo.

Pagbabalik ni Odiseo sa Ithaca

Sa pagdaong ni Odiseo sa Ithaca, tinulunga siya ng diyosang Atena upang makapagpanggap bilang isang pulubi. Narating ni Odiseo angdampa ng nag-aalaga ng baboy na si Eumaeus, ang isa sa mga nalalabing kakampi ni Odiseo. Dito rin sa pamamahay ng magbababoy nakasalamuha ni Odiseo ang anak na lalaking si Telemaco. Magkatulong nilang pinaghandaan ang pagpaslang sa mga manliligaw ni Penelope. Sa paglitaw ni Odiseo sa kaniyang sariling tahanan, tanging ang kaniyang asong si Argus at ang isang taong nagngangalangEurycleia ang nakamukha kay Odiseo. Sa katuwaan sa pagkakakilala kay Odiseo, bumagsak nang walang buhay ang asong si Argus, dahil ito sa labis na katuwaan nang makita ang among si Odiseo. Nakilala naman ni Eurycleia si Odiseo nang hugasan nito ang kaniyang paa, nagpapanggap pa noon si Odiseo bilang isang pulubi. Natiyak ni Eurycleia, dating tagapag-alaga ng sanggol pang si Odiseo, ang katauhan ni Odiseo sa pamamagitan ng balat sa paa nang binubuhasan nito ng tubig ang paa ni Odiseong nagkukuwaring pulubi.

Salaysay ukol kay Penelope

Ang pakikipagsagupaan ni Odiseo sa mga manliligaw ni Penelope.

Ipinahayag ni Penelope na pakakasalan niya ang sinuman sa kaniyang manliligaw na makagagamit ng sandatang pana ni Odiseo, ngunit walang nagtagumpay sa mga ito. Habang nagpapanggap pa rin bilang isang pulubi, sinabi ni Odiseong ibig niyang sumubok na gamitin ang naturang pana. Pagkaraang magtagumpay, pinagpapaslang ni Odiseo sa pamamagitan ng pana at mga palaso ang mga manliligaw ni Penelope. Tinulungan siya ng anak na si Telemaco, at ng isa pang may malasakit na tauhan, sa pakikipaglabang ito. Ibinunyag ni Odiseo kay Penelope kung sino siyang talaga, subalit hindi ito maniwala. Napatunayan ni Odiseong siya ang nawawala nitong asawa, sa pamamagitan ng pagpapaalala at paglalarawan ng ginawa ni Odiseo sa kanilang higaang mag-asawa, isang kamang may isang haliging nagmula sa isang tumutubong puno. Isa itong lihim na tanging sin Odiseo at Penelope lamang ang nakakaalamNoong wala pa si Odiseo, nakapangako na rin si Penelope sa mga dating nabubuhay pang mga manliligaw niya na makikipag-isang dibdib siya sa isa sa mga ito kapag natapos na ni Penelope ang kaniyang gawain sa pananahi. Subalit palagian niyang nalilinlang ang kaniyang mga manliligaw sa pamamagitan ng pagtatastas na muli ng mga natatapos niyang tahiin tuwing gabi. Pagsapit muli ng umaga, maipapakita niyang hindi pa tapos ang kaniyang mga tinatahi, kaya't hindi pa siya makakapili ng mapapakasalan mula sa mga makukulit na mga manliligaw.

Pagwawakas at pahimakas

Kapagdaka, noong sumapit ang kinabukasan, nagsidating ang mga mag-anak ng mga manunuyong napaslang ni Odiseo upang makapaghiganti, sapagkat dalawang salinlahi ng mga kalalakihan ng Ithaca ang nawalan ng buhay dahil kay Odiseo. Subalit napigil sila ng diyosang si Atena. Pagkaraan nito, sa utos ng diyos na si Zeus,muling nagkaroon ng kapayapaan sa Ithaca. Dito nagtatapos ang Odisea.

Awit ni Rolando

            Ang hukbo ni Charlemagne ay nakikipaglaban sa mga Muslim sa Espanya. Ang huling siyudad na hindi pa natatalo ay ang Saragossa na pinamumunuan ni Marsilla. Dahil sa takot ni Marsilla sa pagsalakay ng hukbo,nagpadala siya ng mensahe kay Charlemagne na bibigyan sila ng kayamanan at magpapabinyag ito bilang Kristyano kung babalik ang mga Franks sa Pransya. Si Charlemagne,kasama ng kanyang mga tauhan, ay napapagod na rin sa pakikidigma kaya’t pumayag na din ang mga ito. Kinakailangan na nilang magpadala ng mensahero kay Marsilla. Ang matapang na mandirigmang si Roland ay iminungkahi ang kanyang tiyuhin na si Ganelon.Si  Ganelon ay galit na galit.Takot siyang mamatay sa mga kamay ng mga uhaw sa dugong pagano at sinususpetsa nito na ito ay sadyang layunin ni Rolando.Matagal na niyang kinapopootan at kinaiinggitan ang kanyang lalaking anak na panguman. Pagsakay pabalik sa Saragossa,kasama ang mga sugong Sarasen, siya ay nakahanap ng isang pagkakataon para sa paghihiganti. . Siya ay nagmungkahi sa mga Saracens kung paano nila maaaring salakayin ang huling hukbo ni Charlemagne na kung saan ay tiyak na si Rolando ang mamumuno sa pagbabalik ng mga Franks sa Espanya sa pamamagitan ng bundok.

            Gaya ng prediksyon ni Rolando,nagtraydor nga si Ganelon kaya’t nagpresinta itong pamunuan ang hukbo. Napili niya sina Olivier at Turpin upang sumama sa kanya.Sinalakay sila ng mga pagano sa Roncevals. Ang mga Kristyano ay nagulat sa dami nila.Inutusan ni Olivier si Rolando na hipan ang sungay ng elepante upang makahingi ng tulong.Ngunit hindi ito sumunod at sinabing hindi nila kailangan ng tulong..Ngunit unti-unting natalo sina Rolando at sila ay nangamatay.

            Nang dumating si Charlemagne at ang kanyang hukbo sa labanan,tanging mga bangkay na lamang ang kanilang nadatnan.Dumating si Balignant,pinuno ng Babylonia, sa Espanya upang tulungan si Marsilla. Kasama niya ang maraming Muslim at sinalakay nila ang hukbo ni Charlemagne.Nang mapatay ni Charlemagne si Balignant,nagsitakas ang kanyang mga tauhan. At ngayon,ang Saragossa ay wala ng tagapagtanggol at ito ay sa mga Franks na.

            Nadiskubre ng mga Franks ang ginawang pagtatraydor ni Ganelon hanggang dumating ang araw ng paglilitis.Sinabi niya na hindi siya naging matapat sa kanyang bansa kung iyon ay paghihiganti. Sa huli,naparusahan siya ng kamatayan.

Koran

                Ang Koran ay ang banal na aklat ng relihiyong Islam. Naniniwala ang mga Muslim na ito ang aklat ng patnubay at direksyon ng sangkatauhan,at isinaalang-alang ang orihinalna tekstong Arabic,na salita ni Allah,diyos ng mga Muslim na ipinakita kay Muhammad sa panahon ng dalawampu’t tatlong taon at pinaniniwalaang ito ang huling rebelasyon sa sangkatauhan.

                Sinasabing si Muhammad ang nagbunyag ng Koran sa pamamagitan ni Jibril. Ang Koran ay isinulat ng mga kasamahan ni Muhammad noong siya ay nabubuhay.Noong 633 A.D.,pinagsama-sama ang mga ito at noong 653 A.D. ay ikinalat na ito sa Emperyong Islam at nagkaroon pa ng marami nito.Ang kasalukuyang Koran ngayon ay ang rebelasyon ng Diyos kay Muhammad ng mga iskolar.

                Ang Koran ay naglalaman ng isandaan at labing apat na artikulo na iba-iba ang haba. Ang bawat isang kabanata ay tinatawag na sura.Ito ay hinahati pa sa dalawang kategorya na Meccan at Medinan,depende kung anong mga berso ang maipakita. Ang pamagat ng mga kabanata ay hinango sa mga pangalang tinukoy sa teksto o sa unang letra o salita ng sura.Naniniwala ang mga Muslim na si Muhammad ang nagbigay ng pamagat sa bawat kabanata.Ang mahahabang kabanata ang nauuna samantalang ang maiikli ang nasa huli.Ang pagkakaayos ng mga ito ay walang kinalaman sa pagkakasunod-sunod ng mga rebelasyon.

               Ang mga sura ay naglalaman ng mga ayat na ang ibig sabihin ay senyales na ipinadala ng Diyos.Iba’t-iba ang dami ng ayat ang makikita sa bawat sura.Ang isang ayat ay maaaring konting letra lamang o kaya linya.Iba ang ayat o berso sa mga matataas na uri ng tula ng mga Arabo sa nilalaman at sa mga pagkakatugma.

               Meron ding paghahati sa tatlumpung parte na tinatawag na ajza. Ang bawat isa any naglalaman ng dalawang yunit na tinatawag na ahzab na nahahati pa rin sa apat na bahagi(rub’al-ahzab).Nahahati rin ito sa pitong istasyon(manazil).

                Ang Koran ay walng simula,gitna at katapusan.Ang instraktura nito ay hindi pantay-pantay.Ang mga nakasulat ditto ay hindi tapos,walang pinakatema at pag-uulit.Labing apat na letrang Arabic ang bumubuo sa labing apat na magkakaibang grupo ng Qur’anic Initials” at panlaping dalawampu’t siyam na surah sa Koran. Ang ibig sabihin ng mga ito ay hindi alam ng mga Muslim. Noong 1974,Si Rashad Khalifa ay nagsasabing nakadiskubre siya ng koda ng matematika base sa numerong 19,na hindi naman napapaloob sa sura ng Koran.

                  Ang mga Muslim ay naniniwalang ang Koran ay gabay nila sa pamumuhay at kinokonsidera nila ang mga nakasulat ditto ay siyang sinabi ng Diyos sa kanila.Ang konsepto ng mga Kristyano sa rebelasyon ay ito’y nangangahulugan na ang Diyos ay naging tao at namuhay sa mundo pero ito ay kakaiba sa Islam.Sa Islam,ang kanilang konsepto ay ang Diyos ay tumatawag ng indibidwal na siyang maglalahad ng kanyang mga mensahe.Ang tawag sa prosesong ito ay tanzil o nuzul.

Uncle Tom's Cabin

Ang Uncle Tom's Cabin ay nagsimula sa usapan sa pagitan nina G.Shelby at G. Haley na nagbebenta ng alipin.Tinatalakay nila kung ilang alipin pa ang kailangan ni G. Shelby para mapawi ang kanyang utang.Napagdesisyunan niya na ibenta si Tom,ang kanyang matapat na alalay at si Harry, ang anak ng paboritong katulong ng kanyang asawa,si Eliza.

Narinig ni Eliza na ang kaniyang anak ay naipagbili napagdesisyunan ng kumuha sa kanya dalhin siya sa Canada nang gabing iyon. Mas maaga sa araw na iyon, ang kanyang asawang si George Harris ay ipinaalam sa ang kanyang plano na tatakas siya sa kanyang amo at magkikita sila sa Canada.

Nang makatakas si Eliza,sinundan siya ni G.Haley at muntik na siyang mahuli.Nakatakas siya sa Ohio sa pamamagitan ng pagtawid sa ilog sa tulong ng isang bloke ng yelo.Pinasundan siya ni G.Haley sa mga tagahuli at bumalik siya para kay Tom.Hindi tumakas si Tom para sa kanyang among si G.Shelby.
Umalis sina Tom at G.Haley patungong Timog.At sa kanilang paglalakbay,iniligtas ni Tom ang isang batang babae mula sa pagkalunod.Nagpasiya ang ama ng bata na bilhin si Tom para maging alalay ng kanyang anak.Maswerte si Tom dahil ang nakabili sa kanya ay ang ama ng bata,Augustine St. Clare, ay itinatrato ng maasyos ang kanyang mga alagad.Ang batang babae na si Eva ay mabait din sa kanyang mga alagad.Kabaligtaran naman ito ng kanyang ina na si Marie St Clare na mga luho lamang niya ang iniisip.

Lumaki si Tom na kinagigiliwan ang batang si Eva.Pinaguusapan nila ang kanilang pananampalatayang Kristyanismo.Nabago ni Eva ang buhay ng isang batang alipin na nagngangalang Topsy. Naturuan din niyang bumasa ang isa pang alipin na si Mammy.

Nang malapit ng mamatay si Eva,ipinatawag niya ang lahat ng kanyang mga alipin upang pangaralan ng mga salita ng Diyos.Binigyan niya ang mga ito ng hibla ng kanyang kulot na buhok upang maalala nila si Eva. Namatay si Eva sa sakit na tuberculosis.

Samantala, Si Eliza at ang kanyang asawang si George ay nagtagpo sa isang kampo Kweiker. Mula doon,matagumpay silang nakatakas papuntang Canada.

Sa bahay ng mga St Clare,si Augustine St Clare ay nalulungkot sa pagkamatay ng kanyang anak na si Eva gayun din lahat ng kanyang mga alipin.Ipinangako ni St Clare ang kalayaan ni Tom.Ngunit bago pa amn matapos ni St Clare ang mga papeles,siya ay napatay.Naipagbili si Tom kasama pa ng iba pang mga alipin.

Nabili si Tom ni Simon Legree, isang masama at marahas na tao na pinagtatrabaho ang kanyang mga alipin hanggang sila ay mamatay,pagkataposn ay bumibili ng bagong alipin.Sa kabila ng ugali ni Legree,nanatiling matapat sa kanya si Tom.Pilit binabago ni Legree ang ugali niTom upang gamitin siya bilang isang tagapamahala sa mga plantasyon, ngunit si Tom ay tumangging baguhin ang kanyang ugali kahit gaano kahirap o kung gaano kadalas siya pinapahirapan.

Hinikayat ni Tom ang dalawang babaeng alipin na tumakas .Sa kanilang pagtakas,pinarusahan ni Legree si Tom hanggang siya ay mamatay.Pagkalipas ng ilang araw,dumating ang anak ng dating amo ni Tom.Pumunta doon si George Shelby upang tubusin ang kalayaan ni Tom.Ngunit huli na siya.Inilibing na lamang niya si Tom.

 Ang dalawang babaeng alipin na nakatakas sa bahay ni Legree,sina Cassy at Emmeline, ay nakasakay sa parehong barko na sinasakyan ni George Shelby.Isinalaysay ni Cassy ang kanyang kuwento sa kaniya,sa paniniwalang ang puso ni George ay malambot  sa kalagayan ng tumakas na alipin. Isa pang babae sa barko sa lalong madaling panahon ay nagsalaysay ng kanyang kuwento kay George , at napagtanto na siya ay kapatid ni George Harris, nabili  siya sa timog sa pang-aalipin maraming mga taon na ang nakalipas .

Isinalaysay ni George Shelby na si George Harris at ang kanyang asawang si Eliza  ay parehong nakatakas sa Canada. Si Cassy pagkarinig ng kuwento,ay napagtanto na anak niya si Eliza.

Ang dalawang babae ay naglakbay patungo sa Canada na magkasama at napasamang muli sa kanilang mga pamilya. Kahit na ang buhay ni Tom ay natapos sa trahedya, maraming alipin ang nagtamo ng kaligayahan sa gitna ng mga alipin na mga nakaligtas at nakatakas sa mga pagsubok at hirap ng pang-aalipin, alinman sa pamamagitan ng palayain o sa pamamagitan ng pagtakas sa Canada.

Divina Comedia

               Ang Divina Comedia na sinulat ni Dante Alighieri noong kalagitnaan ng 1308 at 1321,ito ang sinasabing pinakasentral na epiko ng panitikan ng Italya.Ito ay binubuo ng 14,233 linya.Ang mga linyang ito ay nahahati sa tatlong canticas-ang inferno,purgatorio at paraiso.Ang bawat isa ay naglalaman ng 33 cantos.Ang unang canto ay nagsisilbing panimula ng tula na dumagdag sa mga cantos kaya naging 100.

               Ang tula ay nasa unang panauhan at nagsasaad ng paglalakbay ni Dante sa tatlong estado na patutunguhan ng mga patay.Si Virgil ay ang taong kasama niya sa impyerno ay purgatoryo at si Beatrice naman sa paraiso.Si Beatrice ay ang pinangarap na babae ni Dante.

               Ang Divine Comedy ay isa sa mga pinakadakilang tula sa kasaysayan.Dito,napagsama-sama ni Dante ang temang relihiyoso,politikal at pilosopikal.Sa Italy,ang komedya ay isang simpleng kwento na tumatalakay sa malungkot na panimula at masayang katapusan.Ito ay may mas mababang kaanyuhan kaysa trahedya.Sa tulang ito,talagang lumabas ang galing ni Dante sa paglalarawan ng bawat canto.Ang pag-iisa sa iba’t-ibang uri ng tema at istilong gumawa sa komedya na walang pinipiling panahon na obra maestra.

Isang Libo’t Isang Gabi

               Ang pinakapaksa ng kwentong ito ay ang isang hari at ang kanyang mapapangasawa.Ang hari na si Sharyar ay nagpapakasal at pagkatapos ay kanyang pinapatay ang kanyang asawa.Dumating ang pagkakataon na wala ng mahanap na maaaring mapangasawa ng hari ang vizier.Napagdesisyunan ng anak ng vizier na siya na lamang ang magpapakasal sa hari.Ngunit ayaw pumayag ng vizier.Sa sumunod na araw ay nagpakasal na nga ang hari at ang anak ng vizier.Ang babaeng ito ay nagngangalang Scheherazade.Gumawa ng paraan si Scheherazade upang hindi siya patayin ng hari.Tuwing gabi,nagkukwento siya sa hari ngunit hindi niya ito tinatapos.Napilitan tuloy ang hari na hindi siya patayin upang matapos ang kwento. Sa sumunod na gabi ay natapos na ang kwento kaya’t nagsalaysay na naman siya ng bagong kwento.Sa sumunod na gabi ay hindi pa rin mapatay ng hari ang kanyang asawa sa kagustuhang marinig ang buong kwento.Patuloy ang ganitong pangyayari hanggang abutin siya ng isang libo't isang gabi. . Mga tradisyonal ang mga kuwento at nagmula sa maraming bahagi ng Gitnang Silangan at Dulong Silangan. Nasa Arabe ang unang nakasulat na kopya na nagawa noong mga 1000 AD. Kabilang sa mga kuwento ang Sindbad ang Mandaragat atAladdin.

Mahabharata

                Ang Mahabharata ay ginawa sa pagitan ng 300 B.C at 300 A.D. Ito ang pinakamahabang epiko sa mundo ng panitikan.Binubuo ito ng 100,000 dalawang linyang taludtod.Maikukumpara ito sa walong beses na haba ng Iliad at Odyssey ni Homer at tatlong beses ng sa bibliya.Ayon sa bersyon ng Narasimhan,apat na libong linya lamang ang may kaugnay sa kwento.Sa madaling salita,Ang Mahabharata ay kaparehas ng mahabang paglalakbay na maraming daan.

                Ang salitang Mahabharata ay nangangahulugang dakilang Bharata.Si Bharata ay ninuno nina Pandavas at Kuaravas na naglaban.Ang salitang Mahabharata ay tumutukoy rin sa mga Indian.Kaya minsan ay iniuugnay ang Mahabharata sa “ang Dakilang Istorya ng Indya”.Ang epikong ito ay nahahati sa 18 libro.

Maraming paksang tinatalakay ang Mahabharata sa loob ng labinwalong mga bahagi nito. Sumasakop ang mga paksang ito sa ilang bilang ng mga aspeto ng Hinduismo, mitolohiyang Hindu, mga etika, at gawi ng pamumuhay ng Hindu. Isang bahagi pa nito ang tinatawag naHarvamsha. Ilan sa mga nasa ibaba ang ilang mga pananalita hinggil sa labinwalong mga bahagi ng Mahabharata. Sa Mahabharata, tinatawag na mga parvan o mga parva - mga aklat - ang mga bahaging ito. Nakatala sa ibaba ang lahat ng mga parva ng Mahabharata:

Isang pangyayaring may pagsusuyuan saMahabharata, sa pagitan nina Ravi Varma-Shantanu at Satyavati.

Parva (Aklat)	Pamagat	Mga nilalaman
1	Adi-parva	Pagpapakilala, pagsilang, pagaalaga, at pagpapalaki sa mga prinsipe.
2	Sabha-parva	Buhay sa korte, ang larong betu-beto o dais[2], at pagpapalayas sa mga Pandava. Itinayo ni Maya Danava ang palasyo at korte (ang sabha), at Indraprastha.
3	Aranyaka-parva (o Vanaparva, Aranyaparva)	Labindalawang taong pagtigil (na hindi nakababalik pagkaraang mapaalis) sa gubat (sa aranya).
4	Virata-parva	Isang taon makalipas ang pagkapalayas, pagtigil o paghintil sa korte ng Virata.
5	Udyoga-parva	Mga paghahanda para sa digmaan.
6	Bhishma-parva	Ang unang bahagi ng dakilang digmaan, gumanap na komandante ng mga Kaurava si Bhishma.
7	Drona-parva	Nagpatuloy ang digmaan, si Drona ang komandante.
8	Karna-parva	Muli, sa digmaan, si Karna ang komandante.
9	Shalya-parva	Ang huling bahagi ng digmaan, si Shalya ang komandante.
10	Sauptika-parva	Naglalahad kung paano pinaslang nina Ashvattama at ng mga nalalabing mga Kaurava ang hukbong Pandava habang natutulog (Sauptika).
11	Stri-parva	Ipinagdadalamhati ni Gandhari at ng iba pang mga kababaihan (mga stri) ang mga yumao.
12	Shanti-parva	Ang pagpuputong ng korona kay Yudhisthira, at ang mga utos sa kaniya mula kay Bhishma
13	Anusasana-parva	Ang mga huling tagubilin (anusasana) mula kay Bhishma.
14	Ashvamedhika-parva	Ang maharlikang seremonya ng ashvamedha, na isinagawa ni Yudhisthira.
15	Ashramavasika-parva	Lumisan sina Dhritarashtra, Gandhari at Kunti para sa isang ashram, at ang pagkamatay sa gubat.
16	Mausala-parva	Ang panloob na pag-aalitan sa pagitan ng mga Yadava na may gamit na mga pamalo[2] (mga mausala).
17	Mahaprasthanika-parva	Unang bahagi ng daan patungong kamatayan (mahaprasthana, "dakilang paglalakbay") ni Yudhisthira at ng mga kapatid niyang lalaki
18	Svargarohana-parva	Nagsibalik ang mga Pandava sa daigdig ng mga kaluluwa (svarga).
19	Harivamsha	Buhay ni Krishna.

Narito ang ilan sa mga tauhan ng Mahabharata:

Vyasa	Tagapaglahad ng kwento at ama nina Pandu at Dhritarasha.
Gandhari	Asawa ni Dhristarasha.
Dhristarasha	Isang bulag na hari:ama nina Duryodhana at Kauravas.
Kunti	Asawa ni Pandu.
Yudhishthira	Pinuno ng mga Pandavas.
Bhima	Pinakamalakas sa mga Pandava.

Aklat ng mga Patay

              Ang Aklat ng mga patay ay mas kilala sa tawag na Spells of Coming.Ito ay ang paglalarawan sa konsepto ng mga Ehipsyo sa buhay pagkatapos mamatay.Ang aklat na ito ay nakasulat sa papiro at nilalagay sa mga kabaong.

               Ang titulong Aklat ng mga Patay ay ginawa ni Karl Richard Lepsius.Nang una itong madiskubre,napagkamalan itong bibliya ng mga Ehipsyo.Kaiba sa bibliya,ang librong ito ay walang rebelasyon at walang mga kaugnayan sa mga rebelasyon ng Diyos. Ang librong ito ay produkto ng mahabang proseso ng ebolusyon mula sa pyramid text ng Old Kingdom hanggang sa coffin text ng New Kingdom.Ang isang katlo ng mga kabanatabay hinango sa coffin texts. Ang Aklat ng mga Patay ay hinango sa The Book of Breathings ngunit ang librong ito ay nananatiling popular hanggang sa panahon ng mga Romano.

El Cid Campeador

            Simula noong labindalawang siglo,ang alamat ni El Cid ay napalathala na.Ang librong ito ay naglalaman ng tungkol sa buhay ni El Cid at ng pagsakop niya sa Pransya.Ang totoong pangalan ni El Cid ay Rodrigo Diaz.Ipinanganak siya sa Vivar sa lumang  Kristyanong kaharian ng Castilla. Naging tanyag siya sa kanyang mga taktika ng pamumuno.Mas kilala siya ng mga kaaway niya sa ngalang El Cid na nangangahulugang “aking panginoon”.

             Ang kabataan ni El Cid at ang kanyanf pagmamahal sa babaeng si Jimena ang naging paksa ng Romanceros.Ang maikling tulang ito ay base sa El Cid Campeador.Ang librong El Cid Campeador ay tumutukoy sa naging buhay ni El Cid at ang naging karanasan niya sa pagsalakay sa Pransya.

Canterbury Tales

            Ang Canterbury Tales ay koleksyon ng mga kwentong isinulat ni Geoffrey Chaucher noong ikalabing-apat na siglo.Ang mga kwento,na ang iba ay orihinal at ang iba ay hindi,ay ikinwento ng mga naglalakbay sa relihiyosong paglalakbay simula Southwark hanggang Canterbury para bisitahin ang dambana ni Saint Thomas Becket at ang Canterbury Cathedral.Sinasabi ng iba na hinango ito sa The Decameron na nabasa ni Chaucer noong una siyang bumisita sa Italya.

             Noong Abril,isang grupo ng dalawampu’t siyam na manlalakbay ay nagkaroon ng relihiyosong paglalakbay mula London hanggang Canterbury upang magbigay respeto sa dambana ni Saint Thomas Becket at Canterbury Cathedral.Ang grupo ay binibuo ng mga taong may iba’t ibang disposisyon sa buhay.Kapag tumitigil ang mga manlalakbay tuwing gabi,magtatalaga ang kanilang pinuno ng magsasalaysay ng kwento kinabukasan sa paglalakbay.Ang manlalakbay na ito ay kinakailangang magsalaysay ng apat na kwento,dalawa papuntang Canterbury at dalawa ulit pabalik.Ang may pinakamagandang kwento na mapipili ng pinuno ay ililibre ng mga kasamahan ng hapunan.Ang bawat istorya ay maaaring maging repleksyon ng posisyon nila sa buhay at ang ilan naman ay gusto lamang magpatawa.Walang napili ang pinuno sa huli dahil kakaunting manlalakbay pa lamang ang nakapagsasalaysay nang mamatay si Chaucer. Nais sana ni Chaucer na makasulat ng 124 na kwento pero namatay siya na 22 lang ang kanyang nagawa.Dalawa pang kwento ang nasimulan ngunit hindi natapos.Narito ang iulan sa mga kwento:

The Knights Tale	Ito ang pinakaunang kwento sa Canterbury TalesTungkol sa dalawang magpinsan na parehas umibig sa isang dalaga at sila ay naglaban para makuha ang pag-ibig ng dalaga.
The Miller’s Tale	Tungkol sa isang mag-aaral na si Nicholas at si Alison.Nais ni Nicholas na makasamang matulog si Alison
The Reeve’s Tale	Tungkol sa karahasan,kabastusan at panggagahasa sa anak at asawa ni Symkyn.Ito ang pang-insulto sa kwento ng maggigiling.
The Cook’s Tale	Hindi ito natapos at binubuo lamang ng 58 na linya.Tungkol sa katulong na si Perkyn na mahilig mag-inom.
The Man of Law’s    Tale	Tungkol sa babaeng Kristyano na ipakakasal sa isang sultan kung ang sultan ay magigiong Kristyano.Hindi pumayag ang ina nito kaya’t binigyan nito ng mga pagsubok ang babae.
The Wife of Bath’s Tale	Ito ang isa sa pinakamagandang kwento sa Canterbury Tales na nagbibigay halaga sa mga babae noong Middle Ages.
The Friar’s Tale	Isinalaysay ni Hubert na nagsasaad ng tungkol sa pagsira sa isang opisyal sa korte na pinipilit ang mga taong pumunta doon.
The Summoner’s Tale	Sumasalungat sa The Friar’s Tale.
The Clerk’s Tale	Ito ay kaparehas ng The Story of Griselda.Tungkol sa katapatan ni Griselda sa asawa sa kabila ng mga pagsubok.
The Merchant’s Tale	Sinasabing meron itong impluwensya ng The Decameron.Tungkol sa mag-asawang May at Januarie at Damyan.
The Squire’s Tale	Ito ay isa rin sa mga kwentong hindi tapos.Romantikong epiko na kung natapos ay mas mahaba pa sa pinagsama-samang kwento.
The Franklin’s Tale	Tungkol sa pag-iibigan ni Arveragus na isang kabalyero at Dorigen.
The Physician’s Tale	Tungkol sa relasyon ng anak sa ama.The Romance of the Rose ang naging inspirasyon ni Chaucer sa pagsulat nito.
The Pardoner’s Tale	Tungkol sa isang grupo ng lasinggero na nais patayin si Kamatayan na sinisisi dahil sa pagkamatay ng kanilang kaibigan.
The Shipman’s Tale	Tungkol sa mag-asawa at isang monghe
The Prioress’s Tale	Sumunod ito sa The Shipman’s Tale.Ito ay istorya ng isang batang martir na pinatay ng mga Jews.
The Tale of Melibee	Pangalawang kwentong isinalaysay ni Chaucer.Mahaba ito kaya’t sinasabing nakakabagot pakinggan.
The Monk’s Tale	Koleksyon ito ng labinwalong maiikling kwento.Ang pinakapaksa nito ay trahedya.
The Nun’s Priest’s Tale	Ito’y isang pabula na gumagamit ng iba’t ibang uri ng hayop na nagpapakita ng iba’t ibang ugali ng tao.
The Second Nun’s Tale	Ito ay nagsasalaysay tungkol kay Saint Cecilia.
The Canon’s Yeoman’s Tale
The Manciple’s Tale	Tumatalakay kay Phoebus na mahal na mahal ang asawa kaya’t nagawa nitong ikulong ito sa bahay.
The Parson’s Tale	Ito ang pinakahuli sa lahat.Ito rin ang pinakamahaba sa lahat.Hindi maikukunsiderang isang tula o kwento dahil ito ay isang prosa.